29 Ekim 2014 Çarşamba

Kitap Yorumum# 39 YEŞİL KUYU - SERCAN GÖRDÜM



Böyle saf, naif insanlar, ilişkiler ve elbette aşklar kaldı mı acaba?
Okurken sıcacık bir hisle örtüyor üstünüzü hikaye..
Sadri' nin hikayeyi yaşamasından tutunda, yıllar sonra aşkının başladığı İstanbul' da hatıra adına
bulabildiği o iki kişilik bankı anlatmasına kadar çok etkileyici bir hikaye.
İnsanların birbirlerini sevme biçimleri, şimdikinden ne kadar farklıysa, bir o kadar içi dolu,
 buram buram mutluluk dolu.
Bazı anlatımlar öyle güzeldi ki, kısacık hikaye de bu kadar güzel anlatımları bulmak çok hoşuma gitti.
Özellikle günümüzde kalın kitap yazmanın başarı sayıldığını(!) düşünürsek,
kitap sayfasıyla başarının hiçte doğru orantılı olmadığını görebiliriz bu kitapta.
 Seksen sayfaya sığdırılmış sıcacık bir hikaye de olsa, ben Sadri ve Selma 'yı daha uzun cümleler de
dinlemek isterdim yine de :)
Özellikle aşk kelimesinin bile içinin boşaltıldığı bir dönemde gerçek duyguları hatırlattığı için belki de.
Kalbi dile getiren bir çift göze yazılmış şiirler kalmadı artık, her şeyi hazıra getirir olduk,
'nasılsa yazılmışı var'  diyoruz ama kim, insanın sevdiğine olan duygularını kalbindeki gibi anlatabilir ki
yada hangi göz, sevdiğini kendi gözünden görebilir ki?
İşte bu kitap bana bunları düşündürürken diğer yandan bu duyguların kalmadığını hatırlatırken de 
hüzünlendirdi.

En çok hoşuma gidense Sadri'nin dedesinin torununa verdiği nasihat oldu,
'Sana neşe verene sen de neşe ver. Hayat gelip geçerken yanındakinin kim olduğu mühimdir çünkü
Doğru yoldaş gül bahçesine, yanlış yoldaş ise gülün dikenine götürür adamı.
 Sen sen ol, güle ulaşmaya bak.'
Ben de yazar vasıtasıyla herkesin güle ulaşmasını temenni ediyorum.
Ve bu naif hikayeyi okumanızı tavsiye ediyorum.

Yeşil Kuyu - Sercan GÖRDÜM
Karina Yayınları - 1.baskı / Mayıs 2014
80 sayfa

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...